Z końcem września 2024 roku w Zakładzie Antropologii Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu odbyły się warsztaty pt. „REKONSTRUKCJA WYGLĄDU PRZYŻYCIOWEGO TWARZY”. Wydarzenie zorganizowane zostało z okazji 100-lecia Polskiego Towarzystwa Antropologicznego.
Prowadzącymi były: dr hab. Barbara Kwiatkowska, prof. UPWr; dr Katarzyna Graja oraz mgr Katarzyna Biernacka. W organizacji pomagały studentki II stopnia studiów kierunku biologia człowieka – Natalia Gałdyn i Natalia Bernacka. Wydarzenie otwarte zostało przez Prodziekana kierunku biologia człowieka UPWr – dr Jacka Szczurowskiego, prof. UPWr oraz kierowniczkę Zakładu Antropologii dr hab. Annę Lipowicz, prof. UPWr. Uczestnicy przyjechali do Wrocławia z całej Polski. Jako że nie byli tylko antropolodzy, ale też specjaliści z innych dziedzin nauki oraz studenci i doktoranci, warsztaty okazały się świetną okazją do wymiany doświadczeń, pogłębienia wiedzy oraz nawiązania nowych znajomości.
Spotkanie rozpoczęło się prelekcją, w trakcie której prof. Barbara Kwiatkowska przedstawiła najważniejsze zasady rekonstrukcji wyglądu twarzy na podstawie czaszki, a Katarzyna Biernacka przybliżyła możliwości rekonstrukcji cyfrowych. W czasie wykładu zaprezentowano prace Wrocławskiej Szkoły Rekonstrukcji funkcjonującej od 1958 roku. Po zapoznaniu się z teorią przyszedł czas na wyczekiwaną praktykę. Uczestnicy warsztatów mieli okazję poznać metodę pełnoplastycznego odtworzenia wyglądu przyżyciowego twarzy metodą kombinowaną Manchester. Korzystano zarówno z prawdziwych czaszek – jako wzorzec i ważne źródło obserwacji np. przebiegu przyczepu mięśni żucia – oraz ich kopii z tworzywa sztucznego, które służyły do odtwarzania wyglądu głowy z użyciem masy plastycznej.
Pracując w dwuosobowych zespołach nanoszono na modele markery grubości tkanek dopasowane do wieku i płci osobnika, kluczowe mięśnie oraz inne tkanki miękkie głowy. Dużym wyzwaniem okazało się ukształtowanie małżowiny usznej oraz nozdrzy. W finalnych etapach warsztatów uczestnicy dali upust swojej kreatywności – na odtwarzanych rekonstrukcjach pojawiły się wąsy, fryzury, a nawet nakrycia głowy!
W czasie warsztatów przedstawiono również pracę z urządzeniem haptycznym do modelowania swobodnego. Była to okazja do wypróbowania swoich sił w używaniu tzw. wirtualnej gliny. Szybko zauważono, że praca w przestrzeni 3D jest zupełnie innym doświadczeniem niż działania manualne. Poruszanie się po powierzchni cyfrowej wersji czaszki przyniosła trochę trudności, ale również wiele radości. Wirtualna rzeczywistość, archiwizacja cyfrowa oraz korzystanie ze sztucznej inteligencji mają obecnie coraz większy udział w rozwoju antropologii. Ważne było zatem zaprezentowanie możliwości ale i ograniczeń obu metod stosowanych podczas rekonstrukcji wyglądu przyżyciowego twarzy na podstawie czaszki.
Spotkanie zostało zakończone wręczeniem certyfikatów i pamiątkowymi fotografiami.
